سلام من یک جوان 22 ساله هستم ادمی هستم که تو زندگیم...

باسلام. برادر گرامی به خاطر صداقتی که در بیان مسائلتان داشتید متشکرم تقریبا شرایطتتان را توضیح داده اید و من پاسخم را بر اساس مطالبی که ذکر کرده اید قرار می دهم اگر به جز این موارد چیز دیگری هم لازم دیدید مطرح کنید در مکاتبات بعدی در مورد آن صحبت کنید. خوشبختانه بیشتر موضوعاتی که از آن صحبت کرده اید اکتسابی و قابل تغییر است ، اما چیزی که به نظر میرسد مشکل بیشتری برایتان به وجود آورده است داشتن باوری است که عمیقا به آن اعتقاد پیدا کرده اید و رفتارتان را جهت می دهد و آن هم این است که گمان می کنید شاد بودن با بیان ناراحتی متضاد است و بیان مشکلات و یا حتی ضایع شدن در کلاس از ارزش و اعتبار شما کم می کند. به همین خاطر به تدریج در روابط بین فردیتان متوجه می شوید که با وجودی که دیگران با شما به خاطر شادبودنتان زمان خوبی را سپری می کنند اما روابط بین فردی عمیقی با کسی نتوانسته اید برقرار کنید این به این خاطر است که یکی از شروط اساسی دوستی های عمیق نشان دادن چهره واقعی ، صادقانه رفتار کردن و همچنین حد مناسبی از خود افشایی است ... این سیکل موجب می شود با گذشت زمان به دلیل نداشتن هم صحبت احساس کنید نمی توانید با کسی باب صحبت را باز کنید و حرف کم می آورید و جالب است بدانید که این اضطراب هم همیشه با شما وجود دارد که نکنه یک موقعی اتفاقی بیفتد که شخصیتی که نشان داده ام پیش دیگران خدشه دار بشود و به همین خاطر است که از ضایع شدن هم می ترسید. البته اینها همه در حد فرض هستند ، به همین خاطر اگر با این موارد موافق بودید در مکاتبات بعدی به آن اشاره کنید تا اصل کارمان را روی تقویت مهارت های بین فردیتان بگذاریم.